بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا رسول الله و علی آل بیتک الطاهرین
۲۸ماه صفر سالروز رحلت سید انبیاء و برترین آفریده خدا محمد مصطفی (صلی الله علیه و اله و سلم) است. وجود مقدسی که خداوند متعال تمام جهان را به یمن او و عترت پاکش آفرید و نور او اول مخلوق خداوند است. پیامبری که خداوند حکیم بارها در قرآن کریم او را ستوده است.
سخن در فضایل و مناقب آن حضرت بسیار است،اما آنچه در این مقام باید گفت عظمت مصیبت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) است؛ تا آنجا که امام باقر (علیه السلام) در روایتی چنین می فرماید: من أصیب بمصیبة فلیذکر مصابه بالنبی (صلی الله علیه و آله) فانه من أعظم المصائب» (کافی ج۳ ص۲۲۰ )
هر کس به مصیبتی گرفتار شد، پس باید مصیبت خود را نسبت به پیامبر الانبیاء (صلی الله علیه و آله) بیاد آورد پس همانا که مصیبت پیامبر از بزرگترین مصیبتهاست.
در روایات ما گزارشهای متعددی از آخرین روزهای حیات شریف رسول خدا الانبیاء (صلی الله علیه و آله) و نیز آخرین لحظات آن حضرت نقل شده است از جمله:
صحیح بخاری معتبرترین کتاب اهل سنت چنین نقل می کند: زمانی که حال تب بر پیامبر شدید شد فرمود: کاغذی بیاورید تا برایتان نوشته ای بنویسم که پس از آن گمراه نشوید. عمر گفت: تب بر پیامبر خدا غالب شده است وکتاب خدا نزد ماست و برای ما کافی است. پس اصحاب حاضر در جلسه با هم اختلاف پیدا کردند و بگو مگو زیاد شد. پیامبر فرمودند: از نزد من برخیزید و شایسته نیست در نزد من تنازع کنید. پس ابن عباس خارج شد در حالی که می گفت: مصیبت! و تمام مصیبت! زمانی بود که بین رسول خدا و نوشته او مانع شدند.»(صحیح بخاری ج۱، ص۳۶.)
همچنین ابن عباس چنین می گوید: هنگامی که وفات پیامبر فرا رسید گریستند تا محاسنشان از اشک، تر شد پس به آن حضرت گفته شد: یا رسول الله چه چیز باعث گریه شما شد؟ فرمود: برای فرزندانم می گریم و برای آنچه شرار امتم پس از من با آنان خواهند کرد، گویا فاطمه دخترم را می بینم در حالی که پس از من به او ظلم شده و فریاد می زند: یا ابتاه، یا ابتاه، پس احدی از امتم او را یاری نمی کند.
فاطمه (سلام الله علیها) سخن پدر را شنید و گریست پس پیامبر به دخترشان فرمودند: دخترم گریه مکن! آن حضرت پاسخ داد: گریه من به خاطر آنچه پس از شما با من خواهد شد، نیست؛ بلکه من از فراق و دوری شما می گریم یا رسول الله! پیامبر فرمودند: تو را مژده می دهم که به زودی به من ملحق می شوی پس تو اول کسی هستی که به من خواهد پیوست.»(امالی شیخ طوسی ص۱۸۸)
ادامه مطلب
درباره این سایت